Naar Coromandel

Wanneer we opstaan is de storm nog altijd bezig, maar gelukkig tegen dat onze taxi er is, is het weer rustig en kan de overtocht met de ferry zonder zeeziek te worden.  Onze auto staat te wachten en off we go ... ttz, links rijden is toch altijd een beetje wennen.  Maar we kunnen goed oefenen want we hebben zo een 200 km af te leggen.  De Wairua Lodge is prachtig gelegen.  1,5 km van de weg, door een rivierbedding, in een domein van 6 ha rejuvenated rainforest dat rond een ravijn ligt, incl eigen rivier, waterval, swimmingholes en tuin.  Het seizoen is nog maar net op gang aan ‘t komen en we zijn nog de enige gasten.  Ondertussen is de zon terug van de partij en kunnen we in de tuin nog genieten van de vogeltjes.  De volgende morgen trekken we het regenwoud in, we klimmen omhoog langs een stroompje en klauteren langs een touw een 9 meter hoge waterval op.  Na de wandeling kan Roel het toch niet laten om in de rivier te duiken...fris is een understatement!  Op de middag genieten we nog wat in het zonnetje en dan vertrekken we naar de kust, naar Cathedral Cove.  Indrukwekkende rotsformaties die langs en in zee liggen.  En om te bekomen van de inspanningen eindigen we op “Hot Water Beach”.  Een event....bij laagtij graven we, samen met een massa anderen, een put op het strand...om daarna in te gaan badderen.  Onder die plek is er diep diep weg vulkanische activiteit.  Wanneer je een put graaft, komt er warm water naar boven, heerlijk om in te liggen.  Wel een gek zicht, al die mensen in hun eigen gegraven bad.  Op sommige plekken is het water zo heet dat het strand stoomt.  Om alle zand en zout weg te spoelen eindigen we de dag in the tree top bad house...een open badkamer op hoogte van de boomtoppen.  Op Coromandel groeien nog heel wat Kauri bomen.  Dat zijn reusachtige knoerten van een paar eeuwen oud.  Zoals zoveel in NZ, zijn ze bedreigd.  Eerst was er de niet te stoppen houtkap, nu is er een ziekte die de wortels aantast, dus moeten we onze schoenen eerst helemaal ontsmetten voor we in Kauri Grove, het bos, mogen.  Onderweg zijn we op en op z’n minst gezegd, rariteit gestoten.  Een man woont er in een woonwagen...samen met zo een honderd varkens.  Tja, in België zou dat heel wat commotie veroorzaken, hier stoppen de mensen, doen een klapke met de zonderling, terwijl die zijn varkens knuffelt...  Het weer is wat minder, de zon laat zich niet zien, maar we blijven nog altijd gespaard van regen!  De plaatselijke specialiteit zijn greenshell mussels, de grotere broertjes van de Zeeuwse mosselen.  ‘S Avonds zijn we Roel z’n verjaardag gaan vieren in “Poivre & Sel”... het eten was heel lekker, naar NZ normen zelfs verfijnd en de bediening had wat weg van Fawlty Towers.  Ook al is Coromandel kiwicountry...the illusive kiwibird hebben we noch gezien, noch gehoord.  Eens we terug in de lodge zijn, zakken we nog af naar de rivier...waar we een sterrenhemel zien in de oever z...tientallen gloeiwormen wonen er!