Naar de West Coast

Na een uitvoerig afscheid van Serge en Marie vertrekken we richting Punakaiki, zo een 340 km verder.  Eerst moeten we nog terug over Takaka Hill, de reden waarom dat deel van Abel Tasman NP nog zo rustig is.  De meesten kiezen ervoor om niet zo ver te gaan omdat de “Hill” best wel wat tijd kost om over te rijden.  Ze verkopen in Takaka zelfs T-shirts met de tekst: Get over it, it’s just a Hill!   Onderweg maken we een tussenstop in Murchison, en stappen op de Buller Canyon Jet.  Dat is een speedboot die op een deel van de Buller River op sommige stukken aan snelheden van 85 km/u over de stroomversnellingen scheert (zie video), 360° spinners maakt, maar soms ook rustig meedobbert met de stroom.  Onze frisse douche hebben we in ieder geval gehad, maar we drogen vlug op in de zon die gelukkig weeral volop van de partij is.  Naar de aanlegsteiger van de boot geraken was wel een hele beproeving, daarvoor moesten we over de langste, 110 m, hangbrug van NZ.  De boot was supertof, maar op de hangbrug heb ik het bijna begeven.  Zeker wanneer daar andere mensen nog mee op komen, dan begint heel dat gevaarte uit het ritme te bewegen.  Nadien verder naar Punakaiki, langs ongelooflijk veel kronkelbaantjes, naar de pannekoekrotsen.  Een deel van de rotsen ligt in de oceaan en die beukt daar met veel geweld tegen.  Het water spat dikwijls meters omhoog door blowholes.  Een indrukwekkend schouwspel.  Om de 340 km te verteren, maken we nog een wandeling van ong. 10 km langs een rivier (waar de met uitsterven bedreigde Blue Duck zou wonen, maar we zien ze niet), door regenwoud, een fameuze heuvel over en zo langs farmland terug.  Onderweg zien we ineens een uit de kluiten gewassen donzig kuiken zitten, wat doet die duts daar alleen...maar dan zien we iets verder de mama rondscharrelen, het is een Weka.  Na de Punakaika-Porari Loop rijden we nog een half uurtje verder naar Greymouth waar we in een motel slapen.  Das weer eens iets anders dan een B&B.  Alles dik in orde, alleen is het nadeel dat een motel gewoonlijk dicht tegen een drukke weg ligt, dus hoor je het verkeer heel goed.  De volgende morgen is het volledig overtrokken wanneer we verder rijden richting West Coast, naar Okarito, midden in kiwi-land en dicht bij de gletsjers van Franz Josef en Fox.  Tegen de middag breekt de zon wel een beetje door, dus trekken we op wandeling in Westland Tai Poutini NP.  Op zich wel mooi, het bos ademt gewoon kiwi (een Chinese die er alleen op wandel is vraagt ons dan ook of we al kiwi’s gezien hebben...blijkbaar niet op de hoogte dat de kiwi een nachtvogel is, die erg gecamoufleerd is omdat hij  zo bruin ziet als de varens waar hij ‘s nachts tussen scharrelt...), maar in de verte zien we enkel wolken...en geen gletsjers.  We gaan nog even langs bij Kiwi Tours om te vragen of er nog plaats is voor de kiwispotwandeling maar alles is volzet.  We hebben het geprobeerd, ze beloven 95% garantie op het zien van een wilde kiwi ... kostprijs 45 euro pp en 3u ‘s nachts rondscharrelen in de bossen.  Dan maar naar de hotpools in Franz Josef.  De 3 pools zijn mooi ingewerkt in de natuur en zijn 36°, 38° en 40°.  Na 1,5 u weken van de ene in de andere pool, rijden we terug naar Okarito en dan zien we uiteindelijk de eerste besneeuwde pieken door de wolken komen. Het is ook de eerste keer dan we last hebben van zandvliegen, venijnige stekers.  Volgens de weerberichten zou het ‘s morgens redelijk open weer moeten worden, dus voor dag en dauw ingeladen en vertrokken naar Wanaka, verder het binnenland in, maar eerst voor een wandeling naar Fox Glacier.  We mogen maar tot op 450m van de gletsjer komen en omdat het helemaal bewolkt is(!) ziet het er vooral een grijze massa uit op die afstand.  Het is wel een steile klim naar het uitzichtpunt, dus onze beweging hebben we op dit vroeger uur weeral gehad.  Dan maar verder naar Wanaka, over de Haast Pas.  En ongelooflijk maar waar, eens de pas over, krijgen we volledig blauwe hemel, volop zon en zicht op de besneeuwde pieken van de NZ Southern Alps.  Onze boterhammen eten we dan ook aan de kant van de weg op, zittend in het gras, met zicht op de bergen!  Onderweg stoppen we nog, samen met 3 bussen bij de 28m hoge Thunder Creek Falls en The Blue Pools.