Naar de Southern Alps

Wanaka is onze eerste stop in de bergen.  Een heel leuk stadje aan, hoe kan het ook anders, Lake Wanaka.  We logeren hier via Airbnb in een kamer aan een trendy villa, met zicht op de besneeuwde toppen van Mount Aspiring.  Het is prachtig weer, dus vlug omkleden en we gaan aperitieven bij Rippon Winery, de setting is prachtig aan het meer met de bergen op de achtergrond.  De wijnen, biodynamisch (dat is nog straffer dan biologisch...) zijn aan de slappe kant, dus we houden het bij de proeverij.  Nadien stesselen we Mt Iron op, naar boven in de volle zon, mooi uitzicht boven, naar beneden in de schaduw...dat hadden we beter andersom gedaan.  Roel heeft hier al veel gekookt, maar in onze kamer hebben we geen keuken, dus gaan we uit eten, bij Kika.  Het ziet er chique uit, maar de doorsnee NZ gaat in short, los hemd en slippers op restaurant, dus de etiquette valt mee.  Het eten is er trouwens heel lekker en origineel, beetje tapas-stijl.  De volgende morgen ontbijten we op het terras en dan op weg naar Rob Roy Track.  We rijden lang langs een dustroad (onze auto ziet er ondertussen ook uit als een stofweg...)door riviertjes...tot we door een serieuze diepe moeten, dan parkeren we maar en doen de 2 km tot de start extra. Het zicht is sowieso prachtig ! Vanop de wandeling hebben we zicht op de Rob Roy gletsjer, die schittert in de volle zon.  Kea’s zouden we op ons pad kunnen zien, er staan zelfs bordjes: don’t feed the Kea!, maar we zien ze niet.  Wsl kwaad omdat ze niet mogen gevoederd worden.   Een prachtige wandeling van 10 km, in ons geval dus 14 km.  Het was 31° ondertussen, dus na de wandeling zijn we bij het meer gestopt en zijn we een zwemmeke gaan doen.  Heerlijk fris!  En dan de volgende dag op naar Glenorchy...ttz niet voordat we een aantal wijnhuizen bezocht hebben, geproefd bij Amisfield, geluncht met proeverij bij Gibbston Valley en nog eens een proeverij bij Peregrine.  Ze kunnen er hier wat van in Central Otago, Pinot Noir is de specialiteit van de regio. Voor we verder rijden, passeren we nog in Arrowtown, een gerestaureerd gouddelversdorpje waar de Chinezen gewoond hebben.  Heel pittoresk.  We denken dat de miljoenen schapen dat er in NZ rondlopen gouddraad op hun lijf hebben zitten, want een truitje in  genuine NZ wool kost een fortuin.   Zo naderen we Queenstown, the adrenaline-capital of the world.  Vooral veel adrenaline als je daarna naar je rekening kijkt...dus wij gaan gewoon kijken naar de bungyjumpers.  Er is zelfs een koppel dat in hun trouwkleren de val van 43 mt naar beneden aanvat.  Moedig.  Onderweg was het bewolkt, maar nu we Glenorchy naderen, breekt de zon weer volop door.  De ontvangst in het motel is heel hartelijk, er wordt ook een verjaardag gevierd, dus we krijgen een kamer van voor zodat ze ons niet wakker houden.  En dan op weg naar Paradise, daar is Isengard gebouwd.  De weg ernaartoe wordt almaar spannender, eerst door een paar kleine riviertjes, maar dan worden ze almaar breder en dieper, dus we geraken uiteindelijk niet aan de plaats waar de opnames gebeurd zijn.  Maar dat liever dan vast rijden midden in een rivier...zonder gsmbereik.  We genieten zeker van het landschap en de omgeving ademt Lord of the Rings.  Wanneer we terugkomen aan het motel zijn de feestvierders aan het aperitief: we are celebrating a few birthdays and some of them are milestones!!  Grappige moekes!  Ze houden het nog wel rustig want we slapen als rozen.  Weer ontbijt op terras en dan op naar Sylvan Lake, een mooie wandeling door het bos en dan een strakblauw meertje waar de bergen in weerkaatsen. Onderweg blijven we nog een tijdje foto’s nemen van een NZ South Island Robin.  Die komt bijna op onze schoenen zitten.  Daarna maken we nog een fikse wandeling naar Roadburn Flats.  De regen die voorspeld was, is gelukkig niet gekomen!  Om de dag af te ronden wandelen we nog langs een lagune waar we heel wat vogeltjes zien, oa geelgorzen, kneutervinken en op het water zwarte zwanen en een slobeend.  Alles bij elkaar weeral meer dan 20 km afgewandeld.  In ons motel is het ondertussen feest, de jarigen hebben zich allemaal verkleed...we schatten dat ze tussen de 70 jr en 80 jr worden...er zijn 2 kerstmannen, een engel (met vleugels en lichtjes), dame Edna (met roos haar, roze tutu en roze panty), en nog een paar discoqueens.  En ze zijn al veel verder dan het aperitief...Tegen de avond komt de voorspelde regen en moeten ze hun feestje in allerijl opkramen.  Dame Edna komt ons hun salade aanbieden, wij weigeren vriendelijk, en later horen we ze overal vragen of iemand weet waar de salade gebleven is...