Twizel

3 highlights....ons huisje én Mount Cook én de blauwe meren.  Om te beginnen, ons huisje...in the middle of nowhere, maar we waren er niet alleen: 2 alpaca’s, 3 varkens, 4 koeien, 6 kippen, 1 ram en een kudde schapen.  Farm Stay, maar we hadden dus onze eigen kleine Farm zonder dat boer of boerin in de buurt waren.  Het panorama vanop het terras was ontzettend uitgestrekt.  Er waren veel wolken, gelukkig weer geen regen, en dat gaf een dramatisch toneel. En overal hoorden we leeuweriken zingen.  Het eten van onze veestapel zat netjes in bakjes voorgesorteerd (om te vermijden dat alles overvet zou worden).  We zijn begonnen (zie video’s) met de alpaca’s (zijn dat scharminkels), volgens de handleiding waren die “shy”...wel, we weten niet wat ze in NZ als verlegen omschrijven, maar die indruk hadden wij dus niet.  Dan verder naar de varkens, die waren overenthousiast!  En maar knorren en ambras maken.  De kippen waren het hongerigst, die kwamen uit onze handen eten.  De koeien hadden we niet meteen gevonden, we hadden niet gezien dat de wei afhelde, dus hebben we alles aan de schapen gegeven, die kwamen al van ver blèrende aangecrosst, maar als het erop aankwam, was het een bange kudde.  Na een uurtje was de voedertijd voorbij en konden wij eten.  De kippen hebben we van het terras moeten jagen, want die hadden nog honger...en maakten het terras onveilig met hun... Voor maandag werden veel wolken voorspeld, wat jammer was want Twizel ligt aan de voet van Mount Cook, de hoogste berg van NZ, meer dan 3700 mt hoog.  En er liggen heel wat besneeuwde toppen rond.  Maar we zijn toch vertrokken voor een wandeling in Hooker Valley.  Wanneer we naast Lake Pukaki kwamen gereden, zagen we Mount Cook toch boven de wolken uitsteken, dus wij heel blij dat we er toch iets van gezien hadden.  Hoe dichter we echter kwamen, hoe minder wolken en hoe meer zon!  Uiteindelijk hebben we heel de wandeling in de zon gelopen met prachtige zichten op de bergen.  Alleen het meer zag er niet uit zoals op de foto’s, geen azuurblauw water.  We hebben een mooie wandeling gemaakt, tot aan het gletsjermeer.  Daar dreven de ijsschotsen nog in.  We hebben zelfs een kleine lawine gezien, ‘t was gelukkig in de verte, maar toch maakte dat veel krakend lawaai. Op de terugweg zijn we nog naar de Tasmangletsjer gaan kijken.  Een enorm gevaarte met een mooi grijsgroen meer voor.  Ook daar weer heel wat ijsschotsen in.  Vanop het uitzichtpunt hadden we nog een mooi zicht op Mount Cook.  We stonden daar op 700 mt hoogte, ondenkbaar dat die reus nog 3000 mt hoger is! 500 foto’s met besneeuwde bergtoppen later, zijn we terug naar ons huisje gereden, waar onze veestapel al stond te wachten op hun eten.  De volgende morgen lag alles in een ochtendnevel, waar de zon al door kwam piepen, dus na het afscheid van onze veestapel, zijn we terug naar Lake Pukaki gereden en deze keer lag het volledig in de zon en gaf het het mooi azuurblauw.  Onze tocht naar Akaroa zou ong. 3u duren, maar na 3u waren we nog niet verder dan 50 km geraakt.  En nog eens stoppen om naar het meer en de bergen te kijken en rond Lake Tekapo blijven hangen, dat nog blauwer was dan Lake Pukaki.  Naast/boven het meer is een sterrenwacht, dus zijn we helemaal naar boven gereden en hebben we bij het café naast de sterrenwacht geluncht...met zicht op het blauwe meer.   En overal langs de weg staan de bermen vol lupinen.  De "highlights: check!