Naar het Zuidereiland

We vertrekken vroeg in Turangi want er wacht ons een stevige rit van bijna 400 km naar Wellington.  Onderweg maken we een tussenstop in Nga Manu Nature Reserve want daar wonen...kiwi’s!  Eindelijk krijgen we het nationale symbool van NZ te zien!  Even verder nog een lekkere lunch bij een strandbar aan Waikanae Beach en dan verder naar Wellington.  Wellington is een leuk stadje, oud en nieuw mooi bij elkaar.  De zon is van de partij maar er waait een heuse blizzard.  Maar geen regen, dus we klagen niet!  Tegen 17.40u passeren we het museum Te Papa en dat blijkt, zelfs op een maandag, nog open te zijn tot 18u.  In België zouden we vast al een vieze blik krijgen van de balie omdat we zo laat nog willen binnenglippen, maar hier worden we onmiddellijk ontvangen en krijgen we een paar tips voor de must-do’s die we in 20 min kunnen afwerken. We passeren een opgelegde octopus van 4,5 meter...eerder luguber maar het zou enig in de wereld zijn.  We lopen door een aantal Maorihuizen en dan gaan we naar een live aardbeving.  Dat was echt “echt” schrikken.  Je staat gewoon in een woonkamer uit de jaren ‘70 naar een TVprogramma te kijken, wanneer ineens de grond onder je voeten begint te schudden en dan verandert het TVprogramma naar een reportage over de aardbeving.  Wat een ravage is dat toen geweest en het voelde alsof de aardbeving onder ons gebeurde.   En om het helemaal echt te maken is er 2 dagen geleden ook een lichte aardbeving in Wellington geweest, gelukkig maar 4,8 op de schaal van Richter en op 36 km diepte.